Αχ, Ελλάδα
...
Ελλάδα του χθες.
Εσύ, μητέρα της
Δημοκρατίας.
Εσύ, όπου Μας χάρισες το αγαθό της γνώσης.
Εσύ 'σουνα π' ανάθρεψες μεγάλους
φιλοσόφους.
Ελλάδα του
σήμερα.
Κοίτα πως σε
κατάντησαν!
Σέρνεσαι, προσπαθώντας να
κοιταχτείς στον σπασμένο σου καθρέφτη.
Τον καθρέφτη
που οι γόνοι σου κομμάτιασαν, δόλια, μη
και στο είδωλό σου τρομάξεις και
ξυπνήσεις!
Ελλάδα του αύριο,
σε νιώθω να
φεύγεις κατ' απ' τα πόδια μου. Να
τρεμοσβήνεις στα μάτια των παιδιών σου.
Βάζοντας Τέλος
στην Αρχή,
να μη κλειστείς
στο Ψέμα,
ρίξ' τη στερνή
σου τη ματιά,
με το θολό σου
βλέμμα.
Από την Παλιοαλλαγή
αστείες οι
φιγούρες.
Βρεθήκανε Πλούσιοι
Αριστεροί
και Δεξιοί
Εργάτες.
Κρατικοδίαιτοι
Τεμπέληδες,
έγιναν Τρομοκράτες!
Ελλάς σε
καταβρόχθισαν,
οι Πράσινες οι
Αχτίδες,
με τα Γαλάζια
τα κορμιά,
πού 'χουν Μαύρες
ρυτίδες.
Σαν βρούνε το
ελάττωμα
το ρίχνουν στον
Καιάδα,
και ηλιοκαμένα
τα κορμιά
σκοτώνουνε
αράδα.
Αυτοί που ξένα
κόκαλα
κρεμάνε σκουλαρίκια
και με την φτέρνα
τους
πατούν χρωματιστά
σκουλήκια.
Βαφτίστηκαν με
τους Σταυρούς
στ' Άγκυλα
κρεμασμένους.
Του Εφιάλτη τα
παιδιά.
Του Δαίμονα τ'
αγγόνια,
αυτοί που σου
φυλάκισαν
της Λευτεριάς
τα Χρόνια!
